Spain, here we come!

Na een rustige en stikdonkere nacht kwamen we 's morgens om 7 uur aan in Dartmouth. De haven ligt - zoals een goed zeeroversnest betaamt, ja dat was het vroeger echt; nota bene met een stilzwijgende goedkeuring van de Engelse kroon - goed verscholen in de heuvels, zwaar beveiligd met dikke kanonnen achter stevige muren. Door de nauwe opening in de heuvels kom je in een redelijk brede rivier, die vol ligt met schepen; aan de oever, mooring, ponton of achter het anker.
Mooi gezicht maar toen wij 's morgens vroeg aankwamen was de havendienst nog niet present en voor ons zo te zien geen plek. Nog geprobeerd om in de resterende ruimte te ankeren, maar het anker pakte niet. Uiteindelijk zagen we verderop een geheel leeg ponton, vol met meeuwenpoep en een niet leesbaar bord. Los van de poep leek ons dit een uitstekende ligplaats. Dus hieraan vastgemaakt en gelijk de kooi ingedoken. Vaag hoorden we na zo'n 10 minuten wat geklop tegen de boot, maar dat hebben we maar zo gelaten. Toen we tegen een uur of 12 in de zon in ons ontbijt hapten, kwam - opnieuw - de havendienst langs. Please, will you find another place. But take your time, don't hurry. De karakteristieke Engelsman, zoals wij ze zijn tegen gekomen:beleefd, rustig de zaak bekijken, vriendelijk en simpel de problemen oplossend.

Dartmouth, het leek een beetje op het Volendamse: Veel geschiedenis, een eigen karakter, veel bedrijvigheid en bere druk met toeristen; nee geen Japanse toeristen of uit een ander Verweggistan, maar allemaal Engelsen, die in keurige rijen stonden te wachten voor een boottochtje, een bezoek aan het kasteel, park,centrum of wat dan ook. Het verkeer tussen beide oevers werd geregeld door boottaxi's en een paar ponten, ja ja, weer een paar bijzondere exemplaren. Bij twee ponten hadden ze een sleepboot aan de zijkant vastgebonden, die ze vervolgens van oever naar oever versleepte. Een ander had aan beide zijden een groot schoeprad en ontwikkelde daarmee een verrassende snelheid. Het deed enigszins ouderwets aan, maar het werkte en er werd druk gebruik van gemaakt. Tot vrijdagmorgen hebben we hier gelegen, alles bekeken en genoten van de
bedrijvigheid op de rivier.

Vrijdagmorgen zijn we vertrokken naar Plymouth, ongeveer 35 mijl verder en in een dagtocht goed te doen. Je merkt dat als je om de kapen vaart, hoe sterk de stroom daar staat en maar goed dat we met onze berekeningen van de stroomrichting steeds goed zaten. Bij Plymouth vonden we een prachtige baai, waar we voor anker gingen. Het was de bedoeling om de volgende dag door te gaan, maar de felle wind en alle nattigheid deden ons een extra rustdag inplannen.

Op zondag 14 augustus naar Falmouth. Ja, wij kunnen er ook niets aan doen, de meeste plaatsen hebben een grote mond(ing), vandaar ..mouth. Ook ongeveer 40 mijl varen en werd een prachtige tocht; een lekkere wind, schuin tegen dat wel maar een heerlijk zonnetje.Falmouth, bijna het meest zuidelijke puntje van het vasteland van Engeland en ons vertrekpunt voor de oversteek naar Spanje. Weer zo'n prachtige haven en weer een lieflijk plaatsje. Een beetje een ontmoetingsplaats van gelijkgestemden, veel -nou ja, veel? 6 boten - met hetzelfde plan als wij, een rondje Atlantic. Dat smeed een band. Veel gepraat, ideeën uitgewisseld en veel gelachen. M'n SSB zender, die ik maar niet goed aan de praat kon krijgen doet het nu goed dank zij de deskundigheid van Eric. Vooraf ontleende dat ding bij mij veel gemopper (nou ja, Ans noemt dit geloof ik wat anders). Maar goed, het werkt nu als een
tierelier en we kunnen contact leggen met de hele wereld. Niet dat we dat willen, maar toch. Veel gesprekken worden gedomineerd door de weersverwachting. Diverse bronnen worden iedere keer weer nagelopen en uitgebreid van commentaar voorzien. Niemand zit echt te wachten op een dikke storm in de Golf van Biscaje, dus iedereen informeert iedereen. Ja, vanaf woensdag lijkt het goed, dan moeten we gaan. Toch nog even gebeld naar meteo consult; nee, vrijdag is een beter vertrekmoment, woensdag vertrekken levert je slecht weer op. Vrijdag lijkt zowel de
windrichting als de windkracht het meest wenselijk aandoen. Hoewel: Wie zei ook al weer: "De beste leugenaars zijn meteorologen"? Dus bij weersvoorspellingen garantie tot aan de voordeur. Dus vrijdag vertrekken. De haren stijf naar achteren gekamd, de boel gesjord, de rug gekromd, de zeilen gezet, Spain, here we come, prepair a big party for us.

Tot de volgende keer,

Ans en Gerjan