Jamaica I

Wat een bijzonder eiland is dit. Ontzettend groen (tenminste in het noord oosten, waar wij zitten), aardige gastvrije en behulpzame mensen die voor het overige erg individualistisch zijn ingesteld, verwaarloosde infrastructuur. Jamaican zijn trots op hun land (Jamaica - zeggen ze - is not an island, it's a country!!). Het is het op 2 na grootste eiland (land) van het Caraïbische gebied Economisch gaat het niet zo goed met Jamaica. Veel armoe, veel werkloosheid en met name in de hoofdstad Kingston wordt gewaarschuwd voor veel criminaliteit. Alles wordt eraan gedaan om de economische motor weer aan de gang te krijgen en het toerisme is daarin de hoofdmoot. Men is optimistisch over het welslagen daarvan.

Waar we op de meeste andere eilanden met de hele wereld contact hadden via wifi, skype en internet, zo is het hier wat minder. Het havenkantoor hier heeft twee computers ter beschikking met internetfaciliteiten, maar de verbindingen zijn zo traag als gebakken popcorn, daar is nog geen mug mee te verjagen. Gelukkig hebben we onze SSB zender tot onze beschikking. Die staat dan ook weer regelmatig haar berichten de lucht in te blazen.

Nee, wij hebben onze Kerst niet in gepaste eenzaamheid doorgebracht. Er zijn in deze haven ongeveer 5 jachten met cruisers. Dus met ongeveer 10 man hebben we gezamenlijk een kerstdiner gefabriceerd, op z'n Amerikaans, ieder brengt wat in. Was heel gezellig. Het hoofdmenu bestond uit kip, veel meer was hier dan ook niet te krijgen. We waren met 5 nationaliteiten bij elkaar en de kip was op 5 manieren klaargemaakt. Eigenlijk best bijzonder.Gisteren was het een drukte van belang in dit stadje. Wij ook even kijken. Kinderen prachtig uitgedost, heel veel aandacht voor de haren, prachtig in de krul en in de kraaltjes. Allemaal de beste kleren aan. En wat doen de mensen dan. Ze paraderen over de boulevard hier. En maken foto's van de kinderen bij de kerstboom, zo'n grote die centraal op het plein staat opgesteld. Niet zomaar een kerstboom zoals wij die kennen. Nee, eentje opgebouwd uit ijzerdraad en
vervolgens met groen plastic takjes bedekt en versierd met allemaal gekleurde lampjes en lichtjes. Leuk? Och, in ieder geval wel apart.Elke avond schalt de muziek over het water, ongeveer 10 grote boxen (elk twee
meter hoog) hebben ze opgesteld. Het aantal decibels dat wordt geproduceerd komt op onze meters niet meer voor. En waren ze nu maar op elkaar afgestemd; maar nee, 10 boxen, dus ook 10 soorten muziek. Het is soms afzien als je met een zeilboot de wereld in trekt.

De eerste dag nadat we hier aankwamen gingen we wat plaatselijk geld halen bij
de bank (jamaicaanse dollars). Eerst bij de geldautomaat geprobeerd, ging niet, daarom een tijdje in de rij gewacht voor het loket van de bank. Voor ons stond een man met een witte baard (had wel iets weg van een kerstman). Hij bleek een Deen te zijn die hier al 45 jaar woont. Hij vond het leuk om weer eens met Europeanen te kunnen spreken en hij vertelde honderd uit over Jamaica
en de economische problemen waar het land in verkeerd. De volgende dag weer een
afspraak met hem gemaakt en hij nam ons mee in een klein - meer dan aftands - autootje, waarmee hij ons allerlei bezienswaardigheden liet zien in de omgeving. Op een gegeven moment waren we aan het begin van een slechte weg die steil
omhoog liep. Minstens 25 %. Een weg vol met gaten. Tot dan toe was de Deen geen toonbeeld geweest van uitmuntende rijkwaliteiten, dus ik keek hem aan en hij zag aan mijn gezicht de vraag: En wat nu? Hij produceerde een glimlach, trok eens
aan zijn baardje en gaf vol gas. In een rotvaart schoten we de heuvel op, bijna
recht omhoog. De motor brulde in alle toonaarden, we hobbelden bijna de bodem
uit de auto, soms kwamen we een tegenligger tegen, waar we met veel geluk langs vlogen. Er kwam stoom uit de motorkap, we dachten al : dat wordt een eind teruglopen, toen waren we boven. Een zeer verwaarloosd hotel stond er (wat wil je ook met zo'n weg, daar komt nauwelijks een mens), maar met een schitterend uitzicht over de haven. We mochten wel even kijken, kostte 500 dollar
(jamaicaans, dat is ongeveer 6 euro). Ze hadden er ook een prachtige tuin.Zo zie je maar, we komen op de meest verrassende plaatsen in de meest verrassende situaties op de meest verrassende momenten. En daar doe je het voor. Toch?

Tot de volgende keer,

Ans en Gerjan