Het vervolg:

En daar zijn we weer. Een nieuwe bijdrage aan het onvolprezen medium internet. Na enige tijd van afwezigheid is het even zoeken om een nieuw begin te vinden, want dat er sprake is van een nieuw begin dat is zeker. In de afgelopen tijd is er veel gebeurd; er zijn wel tien boeken over vol te schrijven onder het motto: Met een knipoog en een zeilboot de wijde wereld in. Ruimte voor tien boeken hebben we hier niet, maar we laten onderstaand een aantal onderwerpen de revue passeren om u toch weer enigszins op de hoogte te brengen van ons reilen en zeilen.

De beslissing:
Al zeilend door de Carib ontdek je de ongekende schoonheid van dit gebied. Zoals de eilanden verrijzen uit de zee en de toppen van de vulkanische bergen hoog de lucht in wijzen totdat zelfs de wolken hun meerdere moeten erkennen in de onderlinge wedstrijd wie de grootste is (heeft), de prachtige natuur met een bijzondere combinatie aan planten en dierenleven, de dichte regenwouden, de eilandbewoners met al hun aardigheden en eigenaardigheden. Kortom, de loftrompet schalt in alle toonaarden. En al dit moois zouden we afgelopen mei weer hebben moeten verlaten voor de terugreis naar Nederland. Wetend dat je normaal gesproken hier nooit meer terug komt. Pratend met andere zeilers, rekenen, samen veel overleggen en afwegen, nog eens rekenen, nog eens een nachtje erover slapen en toe - met een dikke bijl -de knoop doorgehakt: We laten de boot voor een langere periode in dit gebied liggen en gaan eind augustus met het vliegtuig terug naar Nederland. Daar maken we nog een aantal dingen af en wellicht lukt het om in 2007 nog een stukje verder te varen in dit gebied.

In gezwinde spoed naar het zuiden:
De beslissing nemen is één, de consequenties nemen een tweede. In april lagen we in St. Maarten en in hetzelfde ritme rond blijven varen zoals we gewend waren gaat nu eenmaal niet. Want in dit gebied is het in de periode tussen ongeveer)
juni en november vergeven van orkanen. En avontuur is leuk en houd je jong, maar om nou met ons scheepje in een orkaan verzeild te raken, nou nee, liever niet. Verkassen dus naar het orkaanvrije gedeelte en dat is ongeveer 500 mijl zuidwaarts. Langs al de eilanden, waar we zo van hebben genoten, mijlen maken, nachten doorvaren, wacht lopen. Opnieuw het ritme zoeken waaraan we zo gewend waren geraakt op de oceaanoversteek. Tot het eiland Grenada, dat voor de volksmond en de verzekering als orkaanvrij wordt beschouwd, maar desalniettemin een paar jaar geleden twee keer achtereen werd getroffen door een dikke orkaan met alle schadelijke gevolgen van dien. Je zag het nu nog: Een aantal gebouwen nog steeds zonder dak en sommigen reeds verworden tot een ruïne, huizen die moeizaam waren gerepareerd maar schreeuwden
om een vervolg en gebouwen waar nieuwe daken schitterden in de zon. We hebben het eiland bekeken, het is vergeven van de grote hoeveelheid specerijen, de vergezichten zijn spectaculair, de wekelijkse markt heeft een onovertroffen
sfeer en gezelligheid. Het was in één oord geweldig. Toch, er zou best eens een nieuwe orkaan de euvele moed kunnen opbrengen om
Grenada met een bezoekje te vereren. We hebben het niet afgewacht, je weet maar nooit en zijn verder zuidwaarts gegaan, via de eilanden Los Testigos (sommigen willen deze naam nog wel eens verwarren met andere organen), Isla de Margarita en uiteindelijk Puerto la Cruz, in Venezuela. Soms huizen hier in deze omgeving nog wel eens piraten, maar ze hebben ons deze keer met rust gelaten. Pffff ...

Voor vier weken naar Nederland:
Een aantal zaken noopten ons tussentijds voor een aantal weken naar Nederland te komen. De kinderen hadden geregeld dat we in de boerderij van Brouwer een onderkomen vonden. Dit was meer dan uitstekend. We hebben in deze tijd veel dingen gedaan, veel bezoeken afgelegd en met alle gezelligheid zou je bijna de boot vergeten. De tijd bleek te beperkt, een aantal geplande bezoekjes konden we niet afleggen, maar soms is het niet anders. Begin juli zijn we teruggekeerd naar Venezuela, via Carácas naar Puerto la Cruz met de bedoeling om eind augustus weer voor een tijdje naar Nederland terug te keren.

Venezuela:
De reisgids is helder: Er is geen land met zoveel natuurlijke rijkdommen als Venezuela. Olie, goud, ijzer, bauxiet .... en noem maar op, ze hebben het hier. Vruchten als mango's, kokosnoten, bananen en andere vruchten waarvan de naam even is ontschoten hangen voor iedereen te plukken aan de bomen. Maar - vervolgt de reisgids - de Schepper heeft overal een balans weten te vinden en deze is hier gevonden door in dit land heethoofdige Venezolanen te laten wonen. Het lukt ze maar niet om het dagelijkse leven zodanig te organiseren dat iedereen er beter van wordt. 5 % is zeer rijk, een middenklasse is er nauwelijks en de rest is arm tot straatarm. Velen wonen - naar Nederlandse begrippen - in krotten, elektriciteit illegaal afgetapt van de dichtstbijzijnde elektriciteitspaal en een riolering is voor de meeste een onbekend begrip. Toch zijn de mensen hier allervriendelijkst en heel voorkomend en oh zo behulpzaam. Maar let op: Vóór donker thuis zijn, want dan willen er nog wel eens vervelende dingen op straat gebeuren. Vooral in Carácas blijkt het dan niet pluis.
In Puerto la Cruz hebben we de boot uit het water laten halen om aan de onderkant de schelpen eraf te krabben en een nieuwe laag anti-fouling aan te brengen. Het was hard werken, maar in drie dagen was het gelukt en zag de boot er weer gelikt uit. We hadden nog een paar dagen tijd voor een trip naar de binnenlanden van Venezuela. Onvergetelijk. Vertellen we de volgende keer. Maar mocht u uw vakantie nog niet hebben geboekt, we hebben nog wel een paar suggesties.

Onderweg:
Misschien denkt u wel, dat onze onderneming een heel eenzame is. Niets is minder waar. Heel veel mensen kom je tegen, heel veel dingen hoor je, en soms kijk je je ogen uit. Teveel eigenlijk om allemaal te vertellen. Maar het volgende verhaal willen we u niet onthouden: We kwamen in Puerto la Cruz een kapitein tegen van een van de miljoenenjachten met een Canadese eigenaar. Een Nederlandse kapitein, met een echte Hollandse naam, Arie. Onder het genot van een pilsje verhaalde hij van zijn jongste reis, over een woelige Caribische Zee naar Puerto la Cruz. Nu moet u weten dat niet alleen het schip nogal wat kapitaal vraagt
maar ook de diverse "toys" aan boord vergt zo het een en ander. Een paar waterscooters aan boord, veel duikspullen, en een paar dinghy 's. En al is het schip nog zo groot, op enig moment is het vol. Maar ja, er moest nog een extra bijboot mee en als er geen plaats meer is dan sleep je die achter je aan. Zo ook over de woelige Caribische Zee. Aan een lang touw, zoveel mogelijk met de bijboot in dezelfde cadans als het moederschip. Maar helaas, touw heeft soms de
neiging om te breken. En dat deed het dan ook. Terug, een moeizame reddingsactie en uiteindelijk de boot weer aan de boot vast. Maar even later, weer.... beng... met een harde knal weer het touw geknapt. Door de erg rommelige zee was er nu geen redden meer aan. En daar dreef een slordige 135.000,= euro stuurloos op het water, met twee buitenboordmotoren van elk tweehonderd vijftig pk werkloos achterop. Voor de eerlijke vinder. Later zagen we een visser de haven binnenkomen, trots een bijboot meeslepend. Niet dezelfde als waar ik het hiervoor over had, maar voor de visser is er geen betere vangst dan een verloren dinghy. Wat zouden wij graag het gezicht van de visser willen zien, die zomaar even 135.000,= euro in het water ziet drijven.
Behoeft hij met z'n bemanning voor jaren niet meer achter de vis aan te jagen.

Tot zover weer het eerste verslag na een tweede start. We durven niets meer te zeggen over de frequentie van nieuwe verslagen, maar van tijd tot tijd is er een
eruptie aan nieuwe verhalen. En als u wilt, dat kunt u dan te zijner tijd allemaal lezen op deze site.

Graag tot de volgende keer,

Ans en Gerjan