Ecuador

Het is alweer ruim 6 maanden geleden dat we in Ecuador aankwamen en in die tijd is er veel gebeurd en hebben we veel gedaan (behalve de website bijhouden). Nadat we hard aan het werk zijn geweest aan de boot zijn we op reis gegaan. Een aantal weken door Ecuador en daarna een aantal weken door Peru. Prachtig zoals de geschiedenis je tegemoet komt in de oude steden en de cultuur nog veel van de gewoontes van vroeger herbergt. Ook zie je veel armoede, kleine jongetjes die hun kost bij elkaar scharrelen met schoenenpoetsen, oude mannen die zich met hun rolator naar de markt spoeden met op de zitting een mandje met spulletjes die ze aan de man proberen te brengen, groepen mannen die zich 's morgens vroeg op een centraal plein verzamelen om bij een enkele werkgever te bietsen om wat werk, oude vrouwen die kromgebogen zich met een zware last op hun rug de berg ophaasten. Toch is het niet alleen maar kommer en kwel; veel mensen zijn goedgemutst en goedlachs en komen je vriendelijk tegemoet. Sinds kort is er een begin van een sociaal stelsel dat de meeste nood probeert te lenigen.De natuur is geweldig. De Andes, het hooggebergte, dat over bijna de gehele lengte van Zuid Amerika loopt, toont prachtige vergezichten, diepe kloven en lieflijke dalen met verspreid over de hellingen legio kleine boerderijtjes. Er is veel handel in Inca spullen, variërend van kunstig houtsnijwerk, prachtige truien, veelkleurige dekens en heel veel snuisterijen.Ook hebben we de sfeer in het amazone gebied mogen proeven; de diversiteit in planten- en diersoorten is geweldig.

Tja, het was alweer even geleden dat we met de feestdagen in Nederland waren; ja zelfs Ierland en België hebben we nog kunnen aandoen. Wat een wereld van verschil tussen Zuid Amerika en Europa. Wat een tempoverschillen. Je ziet het hier al op straat, de Europeanen lopen hier minstens twee keer zo hard over straat als de plaatselijke bevolking.

Nederland is en blijft een mooi land. Het was aangenaam verpozen in de "garage" van Matty & Jendo (super!!) en het is geweldig te zien hoe goed de kinderen het doen. Er verandert niet zoveel in Nederland, maar als je al die nieuwe gadgets zag, dan blijf je je verbazen. Overal een - groot, groter, grootst - breedbeeld televisie, iedereen zie je met een smartphone rondbellen en de e-readers zijn blijkbaar niet aan te slepen. Maar voor de rest was alles bij het oude gebleven … alhoewel … zelfs de aloude carbietbus die met luide knallen het oude jaar behoort uit te knallen was hier en daar vervangen door een sinasappel kanon; een - liefst bevroren - sinasappel werd met veel kabaal honderden meters over de sneeuwwitte velden weggeschoten. We kregen een prachtige tekening van Jan mee, waarmee we zelf zo'n kanon in elkaar konden zetten om eventuele piraten van ons lijf te houden.

Terug in Ecuador moest de boot nodig de kant op om het onderwaterschip schoon te maken. Daarvoor moesten we naar Salinas varen, een stuk meer naar het zuiden van Ecuador. Ongelooflijk, het leek wel een rif onder het schip, het zat vol met schelpen en ander gespuis wat er normaal gesproken niet onder hoort te zitten. Maar na het schoonkrabben, spuiten en schuren twee lagen antifouling (die we op de zwarte markt in Panama hadden gekocht) ziet het er weer uit om door een ringetje te halen.De zeilen en de motor hebben we nagekeken en waar nodig gerepareerd, de tuigage en de windstuurautomaat en nog veel meer zaken vroegen en kregen hun aandacht. En regelmatig de boot weer schoonmaken. De fregatvogels hadden de lieflijke gewoonte om 's nachts op onze mussenlijn (lijn tussen de twee masten) te gaan zitten en de restanten van alle gevangen vis op ons dek te deponeren. Het zijn prachtige vogels, maar dit ging te ver. Helaas, roepen en schreeuwen, slaan op de stagen, niets hielp. Een inderhaast gemaakte katapult bleek niet toereikend voor onze schietkunst. We hadden grof geweld nodig. Ineens dachten we aan de tekening van Jan. We hebben de nodige onderdelen bij elkaar gescharreld en met veel vijven en zessen in elkaar geknutseld. Het grote moment was daar. Iedereen in de jachthaven gewaarschuwd om uit de buurt te blijven, het kanon geladen en gericht op het achterwerk van weer zo'n bruut die op de mussenlijn was neergestreken. In gedachten zag ik al een aan in flarden geschoten vogel voor me. Mmmm … denk je dan, is dat niet zonde?. Maar ook zag ik al de uitwerpselen van de vogel om ons heen. Grrrr …. denk je dan, die kolere beesten. Tja, … een zware afweging maar uiteindelijk verloor Mmmm van Grrrr … dus … de ontsteking kwam tot leven. Een zachte plof, de sinaasappel kwam een klein stukje omhoog en ons kanon bestond ineens weer uit twee stukken. De lijm had niet gehouden. Helaas, ons experiment jammerlijk mislukt. Uiteindelijk hebben we de vogels toch nog kunnen verjagen door twee lijnen langs beide masten omhoog te trekken.

Maar met al ons werk ziet de boot er nu weer prachtig gecoiffeerd uit, alsof het zo uit de kapsalon van Mirjam is gestapt. Klaar om de Pacific over te varen, langs veel eilanden in de "big ocean" met als einddoel Nieuw Zeeland (ongeveer 10.000 mijl verderop).Onderweg is het niet zoveel boodschappen doen en ook Albert Hein vaart niet mee dus de boot is volgestouwd met eten en drinken en reserveonderdelen. We liggen minstens 10 cm dieper. Moeten we onderweg maar wat meer omhoog eten. De eerste eilanden groep die we aan doen is de Galapagos, wereldberoemd geworden door Charles Darwin, de Engelse geleerde uit de 19e eeuw, die hier de grondgedachte vond achter zijn wereld schokkende evolutie theorie, waarvan hij zijn bevindingen neerlegde in zijn boek "The origine of the species".Het is hier prachtig. De zeeleeuwen duiken om je heen als je aan het snorkelen bent en scheren vlak langs je heen als er een paar aan het "ballen" zijn met een halve sinaasappel die in het water dreef.Er is zoveel te zien hier, zoveel te ervaren dat we graag daarover op een ander moment meer vertellen.

Tot de volgende keer.

Ans & Gerjan