De Spirit in Jamaica

Na vier maanden Curaçao had de Spirit er duidelijk weer zin in. Eerst naar Aruba en anderhalve dag later op weg naar Jamaica. Als een balletdanser danste het schip door het water, aangemoedigd door de geluiden van de wind, de nachtelijke squalls, de ruisende golven en de flitsende onweersbuien. Een dans, waar wij in het begin nog even aan moesten wennen, maar waarvan we daarna met volle overgave van konden genieten.

Vanmorgen kwamen we aan in Port Antonio, rond 8 uur plaatselijke tijd, 21
december 2006. Dat het wat later licht werd herinnerde ons eraan, dat de klok weer een uurtje moest worden verschoven. Begroet door een rastaman, die in een vrolijke cadans op een surfplank naar de andere kant van de baai peddelde, z'n bakje met brood tussen zijn knieën. Vriendelijk ontvangen door de havenmeester. Hij gaf ons een stapel - ja echt, en hele stapel - formulieren, die voor de verschillende autoriteiten ingevuld moesten worden. De man van het ministerie van landbouw kwam langs en controleerde de boot op vers vlees, eieren en melkproducten en wellicht nog meer van die ongein. Zelf konden we naar immigration. Een modderige weg, diepe gaten met elkaar verbonden door een beetje asfalt, vriendelijke mensen die me de weg wezen, een drukte aan aftandse auto's, mensen die zich ieder in een eigen richting traag over het trottoir bewogen, gebouwen die gilden om een beetje onderhoud. Immigration heeft een klein kantoor zonder ramen, een prachtig paars bureau voor de chef, twee kleine bureaus - rijp voor de sloop - voor zijn twee medewerkers, een tv op een kast in de hoek met een sappige kerstfilm, een rij stoelen voor de wachtenden en daarmee was de ruimte meer dan gevuld. Wij werden gelijk geholpen, het papierwerk ging vlot; met het zetten van een aantal indrukwekkende stempels kregen we toestemming om een maand in Jamaica te blijven. En na bijna vier dagen op zee, wat is er dan beter dan een heerlijke warme douche.

Inmiddels ligt het schip aan een mooring, hebben we een paar fikse regenbuien over ons heen gekregen, snort de windmolen weer met genoegen en pogen de zonnecellen de zonnestralen tussen de regendruppels weg te halen.
Ja, met de feestdagen houden we het hier wel uit. Ergens in januari gaan we door naar Cuba.

Voor nu: Prettig feestdagen en een goed begin van het nieuwe jaar en tot een volgende keer.

Ans en Gerjan